Sahabeden kimileri kuşluk namazını kabul etmemişlerdir. Mesela İbn Ömer şöyle demiştir:
“Müslüman olalı beri ben kuşluk namazı diye bir namaz kılmadım. Bunu yapacağıma Beytullah’ı tavaf ederim. Bu, bir bid‘attır: ama ne güzel bir bid’attır. Bu, insanların sonradan ortaya çıkardığı en güzel şeylerden biridir.”
İbn Mes’ûd ise kuşluk namazı hakkında şöyle derdi:
“Ey Allâh’ın kulları! İnsanlara Allah’ın yüklemediği bir yükü yüklemeyin.
İllâ ki bu namazı kılacaksanız bari gidip evinizde kılın.”
Ancak bu rivayetler kuşluk namazının yukarıda zikrettiğimiz faziletlerini reddettikleri anlamına gelmez. Onlar bu namazın farz namazlara benze-memesini ve insanların bunu gereklilik açısından farz sanmamasını kastet-mişlerdir. Çünkü bütün insanlar ibadet isteği konusunda bir değildirler. Onlar böyle söyleyerek insanlann kolaylığını ve ibadeti onlara kolaylaştırmayı istemişlerdir. Bundan dolayı Utban b. Mâlik’in şöyle dediği nakledilmiştir:
“Allâh Rasûlü (s.a.v.) evinde kuşluk namazım kıldı ve orada bulunanlarda kalkıp onun arkasında durarak onunla birlikte namaz kıldılar.”
Hz. Âişe de kuşluk namazını kılmak istediği zaman kapıları kapatırdı. İbn Abbâs ise bir gün kıldıysa on gün terk ederdi.