Uhud Cenginde Üçüncü Olay

    İmam Vâkıdî Hazretleri der ki:
— Kazman Medine’de münafıklardan bir kişiydi. İslâm askeri ile gazaya gelmemiş, Medine’de kalmıştı. Ertesi gün kadınlar ona sövmüş, saymışlardı:
— Erler gittiler, sen kadın gibi burada kaldın, demişlerdi. Bu sözden gayrete gelen kazman mükemmelce silâhını kuşandı. Ve
Güneşin altında sürüp giden bu ölüm saatleri, iki tarafı da coşturuyordu. Seyredenler de savaşa girmek sevdasına düşüyordu. Fakat birkaç dakika sonunda Hazret-i Ali’nin savurduğu kılıç Talha’nın boynunu buldu. Ve onun kellesini uzaklara savurdu. Hicretin dördüncü yılında RECİ’ suyu denilen yerde Müslümanların başına bir felâket geldi. O da şöyle olmuştu. Sülâfe’nin anasının adağını duyan Süfyan bin Halid adında biri, Asım’ı öldürüp 100 deve adağa nail olmak istedi. Medine’ye Resulullah (S.A.V.)’e haber yollayıp:
— Bizim Hezeli kabilimizde çok kişi Müslüman oldu. Bize Kuranı öğretecek birkaç kişi yollayınız dedi. Başta Asım bin Sabit olmak üzere on kişilik bir topluluğu oraya gönderdi. Bunlar Reci’ denilen yere gelince Süfyan 200 kişilik bir bölükle on Müslümanın üzerine yürüdü. Cenk başladı. Asım okları bitinceye kadar savaştı. Mızrağı da parçalanınca eline kılıcını aldı:
— Yarabbi, dedi, ben senin dinini günün öncesinde korudum. Sen de benim cesedimi günün sonunda koru! dedi. Az sonra şehadet şerbetini içti. Şehit oldu. Şaki Süfyan bin Halid onun başını kesmek ve anasına götürüp 100 deve ödülü almak istedi. Fakat Hak Teâlâ bir ARI topluluğu yollayıp Asım’ın cesedini korudu. Geleni iğnelediler. Gece bir sel geldi. Asım’m cesedini alıp getürdü. Müşrikler O Mübarek başı ele geçiremediler.
UHUD’a doğru yol aldı. İslâm askerine eriştiği zaman Peygamber (S.A.V.) safları bir hizaya getirmek için uğraşmaktaydı. O da ön safa geçti. Herkesten önce oklar attı. O kadar cenkleşti ki kâfir Kureyşlilerden yedi kişiyi öldürmüştü. Sonunda o da çok yara aldı. Nerdeyse ölecekti. Katâde bin Numan onun yanına geldi.
— Şehitlik sana mübarek olsun, dedi.
Kazman: — «Ben din gayreti için cenkleşmedim! Belki, Kureyş benim hurmalığımı harap etmesin diye vuruştum, dedi. En sonunda aldığı yaralardan üzüntü duyup kılıcının ucunu göğsüne sapladı. Kendi kendisini öldürdü. Adı ne zaman anılsa Resulullah (S.A.V.):
— «O bir Cehennem ehlidir!» derdi.