Vakıdî der ki:
«Hanzale o sırada Cümeyle bint-i Abdullah bin Selûl ile evlenmişti. O gecenin ertesi sabahı Uhud Cengi olmuştu. Hanzale, karısının yanındaydı ve ona yaklaşmıştı. Sabah olunca Hanzale, askerin ardından onlara yetişmeğe niyet etti. Cümeyle dört kişiyi şahit tutarak, Hanzale’ye: .
— «Bu gece karımın bekâretine ben erdim!» sözlerini söyletti. Ona:
— «Böyle söyletmene sebep nedir?» diye sordular. Cümeyle de:
— «Dün gece rüyamda gökte bir kapı açılmış gördüm. Hanzale’yi oradan içeri aldılar. Kapı yine kapandı. Bunu, Hanzale’nin şehit ola-cağına yordum. Onun karısı olduğuma onun ağızı ile şahit tuttum. Böylece zina iftirasından uzak kalmamı istedim!» dedi. Ve Hanzale (R.Anh) da herkes gibi silâhını kuşanarak Allah’ı BÎR ve TEK sayanların gazasına koştu. Saflar düzenlenirken orduya erişti. Cenk etti, şehitlik şerbetini içti.
Hazret-i Peygamber (S.A.V.) şöyle buyurdu:
— Hanzale’yi gördüm. Onu, yerle gök arasında melekler yıkıyorlardı.
Ebû Said Sâidî (R. Anh) der ki:
— Bunu işitince Hanzale (R. Anh)’in yanına vardım. Başından su damlalarının aktığını gördüm. Geri döndüm. Bu hali Hazret-i Muhammed (S.A.V.)’e arzettim. Medine’ye dönünce de Resulûllah (S.A.V.), karısı Cümeyle’ye bir kişi yolladı. Onun halini sordurdu. Cümeyle Hatun:
— «Bana, o gece yaklaşmıştı. Gazaya olan tezcanlılığından boy abdesti almadan cenge gitmişti!» dedi.
Yine nakledilir ki, İbn-i Kamiyye Ebû Süfyan’a:
— «Muhammed öldü!» Yalanını söylediği zaman Ebû Süfyan Ebû Rafi fasıki ile şehitlere bir bir baktılar, Hazret-i Muhammed (S.A.V.)’i şehitler arasında göremeyince yalanı ortaya çıkmış oldu.