1- Kişinin şahsiyetini zayıflatır, tembelliğe, uyuşukluğa ve ümitsizliğe iter. Kuldan istenen ise bunlara karşı koymak ve bunları gücü oranında zayıflatmaya ve hafifletmeye çalışmaktır. Başına gelenin son bulacağına dair büyük bir ümit beslemeli, kalbini güçlü tutmalıdır. Bu şu iki şeye yol açar: Bir: emrolunduğu sebeplere tutunan kimseye ilahi lütfün inmesi, iki: ümide sahip güçlü kalbin göstereceği bir çaba ve gayret.
2- Ölümü arzulamak cehalet ve aptallıktır. Çünkü ölümden sonra ne olacağını bilmemektedir. Belki de kabirde azap ve dehşet verici şeyler yaşayacak böylece yağmurdan kaçıp doluya tutunmuş olacaktır.
3- Ölüm kulun yapmakta olduğu salih amellerin kesilmesine yol açar. Daha sonraki hayatının onun için bir kıymeti yoktur; çünkü salih amel yapamayacaktır. Mü’min bir zerresi dünyadan ve dünyadakilerden hayırlı amellerin son bulmasını nasıl isteyebilir?
Genel amelleri bırakın, özelde sırf başına gelen musibete sabretmesi bile onun için ne kadar kazançlıdır. Çünkü Allah (c.c.) sabredenleri sınırsız mükâfatla mükâfatlandıracaktır.
Onun için başka bir hadiste “Ölümü istemeye mecbur kalırsa da: “Allah’ım hayat benim için hayırlı olduğu sürece beni yaşat, ama ölmek daha hayırlı ise beni öldür” desin.” buyrulmuştur. Yani kula, onun için en hayırlı ve faydalı olanı bilen, kulunun maslahatına olan şeylerden onun bilmediklerini bilen, iyiliğini daha fazla isteyen, nimetlerinde olduğu gibi belalarında da lütufkâr olan Allah’a (c.c.) havale etmesi emredilmiştir.