Bu rivayet de Abdullah bin Mes’ud (Allah ondan razı olsun) Hazretlerindendir. O şöyle demiştir:
— Bir ay önceden Peygamber (S.A.V.) bize haber vererek Ashabının ileri gelenlerini Hazret-i Ayşe’nin evinde topladı. Bize bakıp bakıp o kadar ağladı ki mübarek yüzü gözyaşları ile doldu. Sonra şöyle buyurdu:
— Merhaba ey Ashab-ı güzîn! Hepinize merhaba! Allahü Teâlâ sizi güzel bir hayat ile yaşatsın, diri kılsın. Sizin hepinizi korusun, muhafaza etsin. Size hayırlar versin. Yiyeceğinize, içeceğinize, rızkınıza bereketler versin. Size benim vasiyetim şudur ki Allahü Teâlâ’dan korkun! Sizi ben O’na ısmarladım. Sizi O’nun azap ve cezalarından korkuturum. Gerçektir ki Al-lahü Teâlâ beni size (Nezîr-i Mübin) gönderdi. Dinin korkunç şeylerini bildirmeğe yolladı. Allahü Teâlâ’ya karşı kibirlen-meyin. Size şöyle buyurdu:
«Bu âhîret diyarını (Cennet’i) dünya yüzünde kibirlenmeyen, bozgunculuğu istemeyen kişilere veririz. İyi akıbet (sonuç) da Allah’a karşı olmaktan sakınanlarındır.» (Kasas sûresi, âyet: 83)
Ve yine Allahü Teâlâ şöyle buyurdu:
«Büyüklük taslayanlar için Cehennem’de (Tamu’da) bir durak mı yok?.» (Zümer sûresi, âyet: 60)
O zaman biz de:
— Ey Allah’ın Resulü! dedik. Ecelin mi yaklaştı?
Oda:
— Evet, ayrılık vakti erişti! diye buyurdu. Hak Teâlâ Hazretlerine yakın olacak çağ erişti. Sidretil Müntehâ, o mukaddes gök makamı, Me’vâ Cenneti ve Erefîkıl a’lâ zamanı geldi!..
Biz de:
— Ey Allah’ın Resulü, dedik. Seni kim gasleyler, mübarek ölünü yıkar?.
O da şöyle buyurdu:
— Ev halkımdan (ehli beytimden) en yakın olan kişi kim ise o yıkar.
Biz yine sorduk:
— Neyin içine gömerler? O buyurdu:
— Giydiğim giysi ile gömerler. Ya da Mısrî esvapla, ya da yemannî denilen sert ve bacak örtüleriyle! Ya da beyaz başlı).
Biz yine sorduk:
— Namazınızı kim kılar?.
Ve hemen ağlamaya başladık. O da bizi ağlar görünce ağladı. Gözyaşları döktü. Bize:
— Sabırsız olmayın, sızlanmayın, Allah size rahmet eylesin! diye buyurdu. Hak Teâlâ günahlarınızı yarlıgasm. Peygamberiniz tarafından da size hayırlı sevaplar ihsan etsin! Beni gasledeceğiniz zaman kefen sarınız. Kabrimin içine koyun. Sonra oradan gidin. Benim üstüme namaz kılan bütün meleklerle birlikte Cebrail (A.S.) kılacaklardır. Sonra Mikâil (A.S.) kılacaktır. Ondan sonra İsrafil (A.S.) ve Azrail (A.S.) kılacaklardır.
Bir rivayete göre de şöyle buyurmuştur:
— Benim namazımı kılan Rabbimdir. Bana rahmet eder.
Sonra Resulullah (S.A.V.) sözlerine şöyle devam etti:
— Melekler saf saf geldiler. Daha sonra akın akın akrabamın erenleri, daha sonra hatunlar gelir. Ashabım namaz kılsınlar. Sakın benim için feryad edip ağlamasınlar. Bu haller benim benliğimi incitir. Ne bağırın ne de çağırın. Selâmımı da uzakta bulunanlara eriştirin. Benden sonra her kim gelirse sünnetimi tutsun. Bana uysun. Herkese selâmımı söyleyin.
Biz yine sorduk:
— Yâ Resûlâllah! Hazretini kabire kim koyar?.
O da şöyle buyurdu:
— Meleklerden büyük bir kalabalıkla ve halkım kor. O melekler sizi görürler ama siz onları görmezsiniz.