Hastanın hastalığı süresince, aşağıdaki duaları hiç olmazsa birer kere okumasında sonsuz fayda vardır ;
Duanın Arapçası :
“La ilâhe illallâhu V’allâhü ekber. Lâ ilahe illallâhu vahdehû. Lâ ilâhe illallahu lâ şerike lehû. Lâ ilahe illallahu lehü’l-mülkü ve lehü’l- hamdü. Lâ ilâhe illallâhu lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh.
“Eşhedü en lâ ilâhe illallâhû vahdehû lâ şerikelehû ve eşhedü enne muhammeden abdühû ve Resulühu ve kelimatuhû elkaha ila Meryeme ve rûhen minhu ve’-cennetü ve’n-nârü hakkun.”
Ayrıca kim hastalandığı zaman, 40 kere;
Duanın Arapçası :
”Lâ ilâhe illâ ente sübhaneke inni küntü mine’z-zalimin” derse, çok faydasını görür, inşallah.
“Lâ ilâhe illallâhu vahdehû lâ şerike lehû yuhyî ve yumitu ve Hüve Hayyun lâ yemûtu. Sübhânallahi Rabbi’l-ibâdi ve’l-bilâdi ve’l-hamdü llilahi hamden kesiren tayyiben mübareken fihi alâ külli halin vallahu ekberu kebiren kesiren. Rabbenâ ve celâlühû ve kudretuhu bi-külli mekanin. Allahümme emrazteni litakbize ruhi fi marazi hâza Fec’al ruhi fi ervahi men sebakat lehümü’l-hüsnâ minke ve baidni mine’n- nari kemâ baadte evliyaike ellezine sebakat lehüm minke’l-hüsna.”
Bismillahirrahmanirrahim.
“Kul uhiye ileyye ennehüsteme’a neferün mine’l-cinni fekalû innâ semi’nâ Kur’anen ‘acaben. Yehdî ile’r-rüşdi fe’âmennâ bihi ve len nüşrike bi Rabbinâ eheden. Ve ennehu teâla ceddü rabbina mettehaze sahibeten ve lâ veleden. Ve ennehu kane yekûlü sefihüna alellâhi şatatan.” (Cin suresi, 1-4)
Bismillahirrahmanirrahim
“Ve yeşfî sudure kavmin mü’minin. Ve şifâün limâ fissudûri ve hü- den ve rahmettin li’l-mü’minin. Fîhi şifâün linnâsi inne fi zâlike le- âyeten li-kavmin yetefekkerûn.Ve nünezzilü mine’l-Kur’âni mâ hüve şifâün ve rahmettin li’l-müminin. Ve izâ meridtü fe hüve yeşfin.Kul hüve li’llezhine âmenü hüden ve şifâün.”
Bismillahirrahmanirrahim.
“Kull en yusibena illa ma keteb, allâhü lenâ Hüve Mevlâna, ve ‘alellâhi felyetevekkeli’l-mü’minûn.” (Tevbe, 51)
Bismillahirrahmanirrahim.
“Ve in yemseskalâhü bidurrin felâ kâşife lehû illâ Hüve, ve in yürid- ke bi hayrin felâ radde lifadlihi, yusibü bihi men yeşaü min ibadihi ve hüve’l Ğafuru’r Rahim.” (Yunus, 107)