Ümmü Seleme (radıyallâhu anhâ)’dan rivâyet edilmiştir:
“Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), oda kapısının önünde davacı gürültüsü işitip onların yanlarına çıktı. (Onlara:)
– ‘Ben ancak bir insanım! Bana gerçekten davacılar geliyor. Ama bazıları(nız hakkı savunurken delilini ifade etme hususunda) bazıların(ızfdan
daha güçlü olabilir. Ben de (bu şartlar içerisinde) onu daha doğru zannederek (onun lehine) bu delille hüküm vermiş olabilirim. Şimdi (her) kime, bir Müslüman (kardeşin)in hakkı olan (bir şeyin verilmesine) hükmetmişsem bu ancak (o kimse için) ateşten bir parçadır. (Artık bu şartlar içerisinde) o hükmü (dilerse) alsın yada almasın’ buyurdu.”