ehl İbn Sa’d’dan, Peygamber -sallallâhu aleyhi vesellem- şöyle buyurdu: “Ben ve yetime bakan kişi cennette böyleyiz, buyurdu ve bu arada şehadet parmağı ile orta parmağını işaret etti.”
Açıklama:
‘Yetimin ihtiyaçlarını gözetip terbiye eden kimsenin fazileti”. Onu eğiten, terbiye eden ve onun ihtiyaçlarını, nafakasını karşılayan kimsenin fazileti, demektir.
“Ben ve yetime bakan kişi” onun işlerini ve maslahatını koruyup gözeten kişi demektir. Malik, Safvan İbn Süleym yoluyla gelen mürsel rivâyetinde “kendisinin yahut başkasının yetimini görüp gözeten” fazlalığı ile zikretmiştir. Buhari bunu el- Edebü’l-Müfred adlı eserinde mevsul olarak rivâyet etmiştir. Hadisteki bu ifade de amca, kardeş ya da buna benzer akrabalardan olması yahut çocuğun babasının ölmüş olup annesinin onun yerini tutması yahut annesinin ölüp babasının çocuğun terbiyesinde annesinin yerine geçmesi hallerini anlatmaktadır.
el-Bezzar, Ebû Hureyre yoluyla mevsul bir sened ile şu hadisi: “Her kim, ister akrabalığı olan, ister akrabalığı olmayan bir yetime bakarsa…” diye rivâyet etmiştir.
İşte bu rivâyet, bundan önceki rivâyetten maksadın ne olduğunu açıklamaktadır. İbn Battal dedi ki: Bu hadisi işiten bir kimsenin cennette Peygamber -sallallâhu aleyhi vesellem-’in arkadaşı olabilmek için gereğince amel etmesi gerekir. Çünkü âhirette bundan daha faziletli hiçbir makam da yoktur.
Derim ki: Hadis daha önce Li’ân bölümünde geçmiş ve orada “her iki parmağının arasını” yani şehadet parmağı ile orta parmağın arasını “ayırdı”, denilmektedir. Bu ifadede Peygamber -sallallâhu aleyhi vesellem-‘in derecesi ile yetime bakanın derecesi arasındaki farkın şehadet parmağı ile orta parmak arasındaki fark kadar olduğuna işaret etmektedir. Bu hadis de “benim Peygamber olarak gönderilişim ile kıyamet şu ikisine benzer” şeklindeki diğer hadisin bir benzeridir.