Abdullah ibn Mes’ud (radıyallâhu anh)’dan rivâyet edilmiştir: “Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem)’ in, bize:
– ‘Gençler topluluğu! Sizden kimin evlenmeye gücü yetiyorsa, hemen evlensin. Çünkü evlilik, gözü (harama) daha çok kapattırıcı, namusu daha çok koruyucudur. Sizden kimin (evlenmeye) gücü yetmiyorsa, o da, oruca devam etsin. Çünkü oruç, o kimse için, hayalarını kesmek gibidir’ buyurdu.”
Hadisin metninde geçen “bâe” kelimesiyle, ne kast edildiği, alimler arasında tartışma konusu olmuştur.
Bazılarına göre, bununla; nikâh masrafları ve bazılarına göre ise, cinsel arzu ile kudrettir. Yalnız sonuç itibariyle iki görüş arasında köklü bir ayrılık yoktur. Neticeleri aynıdır.Hadisin metninde geçen “vicâ”’ kelimesi; bazılarına göre, hayaların çıkarılması ve bazılarına göre ise hayaları burmak anlamındadır. Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), bu kelimeyi, oruca teşvik etmek için söylemiştir.Alimlerin büyük çoğunluğuna göre; evlenmenin şer’i hükmü içinde bulunan şartlar, duruma göre değişir. Şöyle ki:
1. Şehevi arzularının galebe çalması sebebiyle, evlenmediği takdirde zinaya dü-şeceğine kesinlikle inanan bir kimsenin evlenmesi farzdır.
2. Evlenmediği takdirde zinaya düşeceğinden korkan, harama bakmaktan ya da başka bir şekilde kendini tatmin etmekten alıkoyamayan kimsenin evlenmesi vaciptir.
3. Zinadan, farz veya sünnetleri terk etme gibi tehlikelerden emin olduğu halde aynı zamanda evlenme masraflarını temin edebilen ve cinsel kudrete sahip olan bir kimsenin evlenmesi ise sünnet-i müekkededir.
4. Aşırı bir cinsel arzuya sahip olmadığı için zinaya düşme tehlikesi bulunma-yan, nikâh sünnetini işlemek gibi bir niyeti de olmayan, fakat sadece cinsel arzusunu tatmin etmek isteyen bir kimsenin evlenmesi ise mübahtır. Bu maksatla yaptığı evlilikten dolayı sevaba da erişir. Çünkü şehevi arzusunu meşru yoldan tatmin etmiş olur.
5. Evlendiği takdirde aile hukukuna riayet edemeyeceğini kesinlikle bilen bir kimsenin evlenmesi haramdır.
6. Aile hukukuna riayet edemeyeceğinden korkan bir kimsenin evlenmesi ise mekruhtur.
Bu hadisten şu sonuçlar çıkarılabilir:
1. Bir kimsenin evlenmesinde fayda gördüğü bir arkadaşını evlenmeye teşvik etmesi müstehabtır.
2. Kişinin evlenmek için bakire bir hanımı tercih etmesi müstehabtır.
3. Cinsel kudrete sahip olduğu halde evlenme masraflarını teminden aciz olan kimsenin evlenmeyi bırakıp oruca devam etmesi gerekir.
4. Nefsi kendisini evlenmeye zorlayan ve evlenme masraflarına da gücü yeten kimsenin, hemen evlenmesi müstehabtır.
5. Hattâbî, bu hadisi delil getirerek; şehveti dindirmek için geçici olarak ilaç kullanmanın caiz olduğunu belirtmiştir.
6. Oruç, şehveti kırar.
7. Gözü haramdan koruyacak, iffet ve namusun muhafazasına yarayacak yollara başvurmak teşvik edilmiştir.