Uhud Cenginde Yirmİ Dokuzuncu Olay

    Rivayet edilmiştir ki, Amr ibni Cemuh el Ensârî (R. Anh) topaldı. Dört oğlu vardı. Peygamber (S.A.V.) le gazalara varır, hazır bulunurdu. O da Uhud Gazası’nda bulunmak istedi. Kavmi onu gitmekten alıkoydular. O:
— «Oğullarım Cennet’e gider de benim burada sizin yanınızda oturmam gerekir mi?» dedi. Karısı Abdullün Amr kızı Hind:
— «Görüyorum ki, nice kimseler gazadan kaçıp geliyor. Ama sebebini bilmiyorum!» dedi. Bu sözü işitip silâhını aldı ve çıktı:
— «Yarabbi beni ehlime döndürme!» dedi. Hatta yolda onu görenler:
— «Geri dön!» dediler. Fakat o kimsenin sözünü dinlemedi. Peygamber (S.A.V.)’in hizmetine geldi. Kendisini kavminin göndermek istemediklerini söyledi:
— «Ümit ederim ki bu aksak topal ayağımla Cennet’te salma salına yürürüm!» dedi.
Hazret-i Muhammed (S.A.V.) de:
— «Hak Teâlâ sana özür vermiştir. Cenk etmen gerekmez!» diye buyurdu. O, yeniden cenk etmesi için yalvardı. İzin aldı. Oğullarına:
— Siz geride kaim! dedi.
Ebu Talha (R. Anh) der ki:
— AmFı gördüm. Cenkte salına salma:
— «Vallahi ben bugün cengi özledim!» derdi.
Amfin bir oğlu onun ardından yetişti. O kadar cenk ettiler ki herkesi şaşkına uğrattılar. Sonunda da şehit düştüler. (Allah onlardan razı olsun.) Vakıdî (Allah rahmet eylesin) der ki:
— Ayşe (R. Anha) kadınlardan bir toplulukla doğru haber almak için askere doğru gitmişlerdi. Çünkü henüz Hicab âyeti inmemişti. Yolda Amfin karısı Hind’e rastladılar. Bir deveye erkeğini, oğlunu ve kardeşini yükletmiş geliyordu. Hazret-i Sıddıka ona:
— «Ne haber var?» diye sordu. Hind hatun cevap verdi:
— «Resûlullah (S.A.V.) sağdır ve selâmet üzeredir. Her musibet ondan uzaktır ve rahattadır!»
Hazret-i Ayşe (R. Anha):
— «Bunlar kimdirler?» diye sordu.
Oda:
— «Biri kocam Amr’dır. Biri erkek kardeşim Abdullah, birisi de oğlum Hallad’dır.» dedi. Deve o anda diz çöktü. Hazret-i Ayşe (R. Anha):
— «Yükü ağır!» dedi. Fakat Hind Hatun:
— «Sanıyorum ki başka bir hal var. Çünkü ben bu deveye bundan çok yük yükledim. Hiç böyle bir iş yapmadı!» dedi. Yürüdü, deveyi kaldırdı. Medine’ye yöneldi. Deve yine çöktü. Yeniden zorladı. Yerden kaldırdı. Uhud yönüne sürdü. Deve hemen o tarafa yürümeye başladı. Hind, sonra Hazret-i Muhammed (S.A.V.)’e gelip bu hali anlattı.
Resûlullah (S.A.V.) de:
— Bu deve vazifelidir, ona bu emir verilmiştir.
Sonra:
— «Amr, sana hiç bir söz söyledi mi?» diye sordu. O da:
— Gazaya giderken yüzünü Kıbleye çevirdi: «Yarabbi beni ehlime geri gönderme!» diye dilekte bulundu! dedi. Peygamber-i Zişan (S.A.V.) o zaman:
— «Deve işte bunun için gitmedi!» dedi ve sonra şu müjdeyi verdi:
— Ey Hind! Kocan Amr ve erkek kardeşin, oğlun Cennet’te biribirinin yoldaşıdır!.
Hind:
— Yâ Resûlallah, dedi, ben de onlara yoldaş olayım.