Bir anda İslâm ordusu darmadağın olmuştu. Hazret-i Resulullah (S.A.V.) onları ne kadar savaş hattına çağırdı ise geriye dönmediler. Bir kızgınlık eseri mübarek yüzünde belirdi. Mübarek alnındaki damar kabarıp iniyordu. Terleri inci gibi akıyordu. Birden önünde Hazret-i Ali’yi gördü:
— «İslâm kardeşlerine niçin katılmadın?» diye sordu. O da:
— «İmandan sonra kâfir olmak olur mu?» diye cevap verdi. Onlar böyle konuşurken kâfirlerden bir grup kişi onlara saldırdılar. Resulullah (S.A.V.):
«Yâ Ali! Bunları benden uzaklaştır.» dedi. İmam Ali (Allah ondan razı olsun) kılıcını sıyırdı. O anda kâfirleri dağıttı. Hangi kâfiri yaraladı ise o kişi bir daha yerinden kımıldamaz oluyordu.