Selmân b. Amir (radıyallâhu anh)’dan rivâyet edildiğine göre Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır:
“Yoksula bir şey vermek, sadakadır. Akrabaya verilen sadaka ise, iki sadaka yerine geçer. Biri, sadaka sevabı ve diğeri de akrabayı görüp gözetme sevabıdır. ”
İmam Mâlik (radıyallâhu anh)’ten rivâyet edilmiştir:
“Bana rivâyet edildiğine göre; müminlerin annesi Aişe (radıyallâhu anhâ)’nın önünde üzüm bulunduğu bir sırada bir yoksul ondan yiyecek istedi. Bunun üzerine Aişe, bu kimseye:
– ‘Üzümde bir habbe al ve onu yoksula ver’ dedi. Adam, Aişe’ye şaşkın şaşkın bakmaya başladı. Bunun üzerine Aişe (radıyallâhu anhâ):
– ‘Bu bir habbede ne kadar zerre ağırlığı gördüğüne mi şaşırıyorsun?’ dedi.”
Âişe (radıyallâhu anhâ)’dan rivâyet edildiğine göre, Rasulullah (sallallâhu aleyhi sellem) şöyle buyurmaktadır:
“Kadın, kocasının evinin yiyeceğinden kötülük kast etmeksizin sadaka verirse, ona sadakanın sevabı, kocasına da kazanmasının sevabı vardır. Hiz¬metçisine de, o kadar sevap verilir. Bunlardan birisi, diğerinin sevabından hiçbir şey) eksiltmez.”Bu hadis; kadının, erkeğin kazancından tasarrufta bulunması, bazı kayıt ve şartlara bağlanmıştır. Hadiste geçen “kötülük kast etmeksizin” kaydı; sadaka verilen şeyin, adeten verilen şeylerden olması, örfen belirlenmiş miktarları geçmemesi, israf sınırlarına varmaması, aile dirliğini bozmaması gibi hususları içermektedir.Asıl önemli olan; kadın yada hizmetçinin, mal sahibinin infaka rızasının olup olmadığını bilmesidir. Bu bakımdan kadının, kocasına ait maldaki tasarrufunun sahih olması, erkeğin açıkça veya delaleten iznini bilmesine bağlıdır. Koca ile diğer insanlar arasında bu bakımdan bir fark yoktur.Örneğin, kadın, örfen verilecek miktarda ve verilmesi adet olan bir şeyi vermişse, kocanın delaleten izni var sayılır. Eğer örf, kesin olarak izne delalet etmiyorsa, kocanın izni şüpheli ise veya verilen malın benzerlerine, kocanın cimrilik yaptığı bilinir ve onun bu halinden razı olmayacağı anlaşılırsa, kadının yada başkasının o malı bir başkasına sadaka niyetiyle vermesi caiz olmaz. Açıkça mal sahibinin izninin alınması gerekir.
Âbi’l-Lahm’m azadlısı Umeyr (radıyallâhu anh)’dan rivâyet edilmiştir:
“Ben, köle idim. (Bir gün) Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem)’e:
– ‘Efendilerimin mallarından bir şeyi sadaka olarak verebilir miyim?’
diye sordum. O da:
– ‘Evet, edebilirsin. Sevabı da aranızda yarı yarıya olur’ buyurdu.”