Kur’ân kelimesi, en tercih edilen görüşe göre, karae fiilinden fu’lân vezninde mastar olup ‘okumak, tilâvet etmek’ demektir. Kıyame sûresinin on yedinci ve on sekizinci âyetlerinde bu mana söz konusudur. Kur’ân kelimesi, ism-i mef’ul olarak ‘okunan, tilâvet edilen’ anlamına da gelir. İslâm’ın zuhuru ile bu kelime Allah’ın kitabının özel adı haline gelmiştir.
Allah (c.c.), insanlığa gönderdiği bu son kitabını, değişik isimlerle de adlandırmıştır. Kur’ân’dan sonra bunların en meşhuru, el-Kitab kelimesidir. Diğer meşhur olan isimleri arasında el-Furkan (gerçeği, yanlış ve bâtıldan ayırt eden) ve et-Tenzil (kısım kısım indirilen vahiy), gibi isimlerini zikredebiliriz. Bunların dışında ez-Zikr, en-Nûr, eş-Şifa gibi Kur’ân’dan alınan ve sayıları bazı âlimlerce elli beşe hatta doksana çıkarılan isimleri de vardır ki, bunların çoğunluğu isim olmayıp, onun özelliklerini belirten vasıflarıdır.