Safvan’ın karısı eşini şikâyet etmek üzere Hz. Peygamber’in yanına gelir ve üç konudaki şikâyetlerini sıralayarak şöyle der:
“Ey Allah’ın Resûlü! Eşim Safvan namaz kıldığımda beni dövüyor, (nafile- oruç tutarken orucumu bozmaya zorluyor, sabah namazını da güneş doğduktan sonra kılıyor.” Hz. Peygamber Safvan’ın da içinde bulunduğu topluluğa dönerek Safvan’a bu şikâyetleri cevaplamasını söyledi. Bunun üzerine Safvan söz alarak şöyle dedi:
“Ey Allah’ın Resûlü! Onu namaz kıldığında incitmemin sebebi defalarca söylediğim halde namazda iki sure okumasıdır. “(Allah Resûlü bunun üzerine tek bir surenin bile tüm insanlara yeterli olacağını ifade eder.- Nafile oruç tutmasına engel olmamın sebebi ise onun durmadan oruç tutmasıdır. Ama ben genç biriyim ve bazen sabredemediğim zamanlar oluyor. (Hz. Peygamber burada bir kadının kocası izin vermediği sürece nafile oruç tutamayacağını ifade eder.- Sabah namazını güneş doğduktan sonra kılmamın sebebi de şudur: Biz gece çalışan kimseleriz. Geç yattığımız için güneş doğmadan önceden kalkamıyoruz. “Hz. Peygamber burada Safvan’a kalktığında namaz kılmasını söyler.”
Açıklama:
Olaya dikkat edersek Hz. Peygamber iki tarafı da şikâyetlere verilen cevapları da dinliyor. İşte böyle durumlarda olayları tek taraflı dinleyip acelece hüküm vermekten kaçınmak gerekir. Karşı tarafı dinlemeden kadının şikâyetlerini dikkate alırsak kocasının onu ibadetten alıkoyup isyana sürüklediği zannedilebilir. Oysa cevaplar dinlendikten sonra olayın gerçek yüzü ortaya çıkıyor. Çünkü karısı nafile ibadetleri çokça yaparak kocasının bir takım meşru haklarına engel olmuş oluyor. Aslında amaç çokça namaz, oruç ve kuran okumayla tüm günü geçirmek değildir. Kişiye düşen, imanı, takvayı, güzel ahlakı ve sarsılmaz bir zihni oluşturup koruyacak miktarda ibadetlerine devam etmesidir. Elbette yukarıdaki durumun tam tersi de söz konusu olabilir. Yani kadın değil de koca kendini tamamen ibadete verip eşinin bir takım meşru isteklerini yerine getirmeyebilir.