Yine İbni Sad Tabakat’ın da, Ümmü Zerre’den, O da müminlerin annesi Meymune’den radıyallâhu anh rivayet ettiğine göre şöyle demiştir: “Bir gece Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem benim yanımdan ayrıldı ve bende onun ardına kapıyı kilitledim. Geri dönüp kapıyı açmayı isteyince ona kapıyı açmadım. Şöyle dedi: “Yemin ettim illaki bu kapıyı bana açacaksın.” Bende ona: ‘Benim bu gecemde diğer eşlerine gidiyorsun!’ dedim. O da sallallâhu aleyhi vesellem: “Öyle bir şey yapmadım. Ama tuvalet ihtiyacımı gidermem gerekiyordu.” dedi.”
Açıklama:
Ey kocalar, bu ümmetin Peygamberi’ni sallallâhu aleyhi vesellem, komutanını ve öğretmenini gördünüz mü? İhtiyacı için dışarı çıkıyor ve karanlık gecede ardına kapısı kapatılıyor. Kapının açılmasını istiyor ama eşi açmayı kabul etmiyor! Kapıyı açması için O’na, Allah’ın adını anarak istekte bulunuyor ve niçin dışarı çıktığını, yerinde ve uygun kelimelerle izah edip açıklamaya çalışıyor! İşte ancak o zaman mü’minlerin annesi radıyallâhu anh razı oluyor ve kapıyı açıyor. Böylelikle de sorun halledilmiş oluyor! Evet, Nebi sallallâhu aleyhi vesellem’in eşlerine olan şefkati, yumuşak huyluluğu ve anlaşmazlıkları soğukkanlılık ve adalet ile çözüme kavuşturması ile sorun halledilmiş oluyor.