Hz. Harun’un Ve Hz. Musa’nın Ölümü

    Bir gün Yüce Allah’tan Hz. Musa’ya bir nida geldi, dedi ki:
— Ey Musa! Ben Harun’un ruhunu kabzedeceğim! Onu yanıma kaldıracağım. Onu yanına al da, dağa çık. Oraya gel!
Hz. Musa kardeşi Harun’u yanına aldı. O dağın tarafına doğru yol aldılar. Orada eşi görülmemiş bir ağaç gördüler. Orada yapılmış bir kulübe de vardı. Baktılar, kulübenin içinde hazır yapılmış, dayanmış döşenmiş bir de yatak vardı.
Güzel bir koku evin içinden dışarı yayılıyordu.
Harun Peygamber bu dağa ve eve uzun uzun baktı. Bu ikisi de onun çok hoşuna gitti. Hz. Musa’ya döndü:
— Ey Musa! dedi. Ben bu yatağın içinde yatmak dilerim. Uyumak isterim.
Hz. Musa da:
— Uyu ya Harun! dedi.
Harun da:
— Evin sahibi ya gelir darılırsa? diye sordu. Bundan korku duyuyorum.
Hz. Musa:
— Evin sahibi sana karşı durmak isterse ben seni korurum! dedi. Sakın korkma, uyu!
Harun ona:
— Sen de benimle birlikte yat. Birlikte uyuyalım! teklifinde bulundu.
Hz. Musa da:
— Evin sahibi belki gelir. Her ikimize de darılır! diyerek teklifi addetti. Fakat ikisi de hoş kokular arasında evde derin bir uykuya daldılar. Harun gözünü açınca karşısında Ölüm Meleği Azrail’i gördu. Kendi kendisine:
— İşte ölüm saatlerin yaklaştı! dedi. Sonra Musa’ya döndü:
— Ey Musa! Sen beni aldattın! dedi. Ve dünyaya gözlerini kapadı,  meleği onun güzel canını kabzetmişti.