HAZRETİ SALİH ALEYHİSSELÂM
Hazreti Salih (Aleyhisselam), Hazreti Hud (Aleyhisselam)dan yüz yıl sonra sonra Semud kavmine gönderilmiştir. Semud kavmi, bugünkü Şam-ı Şerif ile Medine-i Münevvere arasındaki Hicr bölgesinde yaşamaktaydı. Bu kavim dağları oymuş, kendilerine taştan ve sağlam yüksek binalar yapmışlardır. Allâhü Teâlâ onlar kadar güçlü, boylu poslu, gövdeli bir kavim yaratmamıştır. İçecek su pınarları bir taneydi. Ve putlara taparlardı. Kendilerine gönderilen peygamberi yalanladılar ve onu aptallıkla suçladılar.
Hazreti Salih (Aleyhisselam) onların yanında büyümüş, küçükken bile putlara tapmamıştı. Onlar “Küçüktür, büyüyence elbet tapar” diye bakarlarken O tapmamış ve tapmayı menetmiştir. Bu durum karşısında onlar:
“Biz senin deli olduğunu biliyorduk ama büyür de akıllanır derken sen daha deli oldun” dediler. İçlerinden bazıları O’nun peygamberliğini imtihan etmek için kendisinden bir mucize istediler ve bir dağ göstererek:
“Şu dağdaki kayadan doğurmak üzere olan kızıl tüylü güzel bir dişi deve çıksın. Yesin, içsin o zaman biz sana inanırız” dediler. Hazreti Salih(Aleyhisselam) iSe:
“Allâhü Teâlâ’ya hiçbir şey zor değildir. Fakat siz azgınsınız. Sonra deveyi öldürürsünüz” dedi. Onlar da:
“Yok, öldürmeyiz. Sen dediğimizi yap” dediler.
O da ellerini kaldırarak dua edip Allâhü Teâlâ’dan istedi. İstediği gibi kayadan inilti sesi geldi ve yarılıp içinden hamile bir dişi deve çıktı. Hemen yavrusunu doğurdu ve otlayıp su içmeye başladı. Fakat kâfir Semud kavmi bunun bir sihir olduğunu söyleyip inanmadılar. Bir tek pınarı bulunduğu için deve suyun hepsini içti, onlar susuz kaldılar. Hazreti Salih (Aleyhisselam)& gelerek “Şimdi ne yapacağız” dediler. O da:
“Bunu siz istediniz. Madem öyle, bir gün siz, bir gün deve su içerek suyu nöbetleşin. Ama sakın deveyi öldürmeyin. Yoksa Allâhü Teâlâ’nın azabı gelir helak olursunuz” dedi. Semud kavmi tam otuz yıl korkularından yaklaşmadılar. Ve suyu bir gün ona bıraktılar. Dokuz kişi vardı ki bunlar Hazreti Salih (Aleyhisselam)öldürmeyi kararlaştırdılar. Fakat muvaffak olamadılar.
Hazreti Salih (Aleyhisselam), Rabbinin kendisine verdiği devesinden hiç ayrılmazdı. O nereye yönelse, onun yanında bulunurdu.
Deve bir gün Semud kavminin suyundan içer, bir gün de onlar devenin sütünü sağar, içerlerdi.
Semud kavmi Rablerinin emrine karşı kibir ve gurura düştüler, azgınlık ettiler ve deveyi boğazladılar. Deveyi boğazlayanlardan birisi kızıl, sarışın, gök gözlü, köse, kısa bir adamdı. Öteki de uzun boylu, akılsız ve titrek bir kimse idi.
Ana deve kesilince yavrusu kaçıp dağa çıktı. Yavru deve, Hazreti Salih (Aleyhisselam) görünce ağladı ve üç kere böğürdü. Hazreti Salih (Aleyhisselam)Semud kavmine:
“Her böğürüş bir eceldir. Yurdunuzda üç gün daha yaşayacaksınız! Bu, ya-lanlanamayacak bir vaaddir!” dedi.
Semud kavminden Hazreti Salih (Aleyhisselam) öldürmeğe kalkışanlar oldu. Fakat Allâhü Teâla onu korudu.