Abdullah bin Mes’ud (Allah ondan razı olsun) der ki:
— Hazret-i Muhammed (S.A.V.)’i görmeğe gittiğim zaman kendisini sıtma tutmuştu. Ateşi sıcaklığı o kadar artmıştı ki mübarek vücuduna elimi dokunduramadım. O zaman: .
— Yâ Resûlâllah! dedim. Sıtma size çok hararet vermiş!..O da şöyle buyurdu:
— Sizden iki kişinin sıtması kadar var!.. Ben de:
— Sizin sevabınız da fazladır! dedim.
O da şöyle buyurdu:
— Evet, öyledir. O Allah hakkı için -ki benim nefsim onun kudret elindedir- mümine böyle bir belâ arız olsa, o kişinin günahı, ağaçlardan yaprakların döküldüğü gibi dökülür.