Hz. Ebu Hureyre radıyallâhu anh anlatıyor: “Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem bir gün:
“Bugün sizden kim oruçlu olarak sabahladı?” diye sordular.
Hz. Ebu Bekir radıyallâhu anh: “Ben!” dedi, sallallâhu aleyhi vesellem:
“Bugün kim bir cenazeye katıldı?” dedi.
Yine Hz. Ebu Bekir radıyallâhu anh: “Ben!” dedi,
sallallâhu aleyhi vesellem:
“Bugün kim bir fakire yedirdi?” dedi.
Hz. Ebu Bekr radıyallâhu anh: “Ben!” dedi,
sallallâhu aleyhi vesellem:
“Bugün kim bir hastayı ziyaret etti?” dedi.
Bu sefer de Hz. Ebu Bekir: “Ben!” dedi.
Bunun üzerine Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem:
“Bunlar bir kimsede bir araya geldi mi, o kimse mutlaka cennete girer!” buyurdu.”
Açıklama:
Bu hadisten hareketle, bazı âlimlerin dikkat çektiği bir husus, kişinin “ben” demesinin bir mahzur teşkil etmeyeceğidir. Çünkü “Ben demek İblis’e mahsus bir haldir, bu onun lanetlenmesine vesile olmuştur” mütalâasını ileri süren bir kısım âlimlere karşı, bu hadis başta olmak üzere Kur’ân ve hadisten gösterilen delillerle ben demenin mekruh olmadığı belirtilmiş, İblis’in lanetlenmesi de ben demesinden dolayı olmayıp, Allah’ın emrine isyan ederek “Ben Adem’den daha hayırlıyım!” demesinden ileri geldiği söylenmiştir.