Gök Yüzünden Sofra İnmesi Olayı

    Nakledilmiştir ki:
— İsâ (A.S.) beş bin kişiden fazla bir halk ile dışarı sahraya çıktı. Bir yerde oturdular. Ama yanlarında yiyecek, içecek nafakası yoktu Havariyyûn birbirine:
— İsâ (A.S.)’a Allah’a dua et! diye söyleyin! dediler. Tâ ki bize gökten sofra indirsin.
Şem’un, İsâ (A.S.)’m huzuruna geldi:.
— İman edenler bir yemek sofrası istiyorlar! dedi. Hazret-i İsâ:
— Yarabbi, bize gökten bir mâide yolla, bir sofra gönder! O günümüz bizim öncemize de, sonumuza da bayram olsun! dedi. O gün Yevmil Ahad idi. O gün onlara bayram oldu.
Hak Teâlâ:
— Her kim sizden biri bu mucizeyi gördükten sonra yine kâfir olursa ben ona bir azap veririm ki, öyle bir azabı hiçbir kimseye ver-memişimdir! diye buyurdu.
Havariyyûn, Hazret-i İsa’dan Mâide’yi istediği zaman İsâ (A.S.) abdest aldı, iki rek’at namaz kıldı, ve:
— Yâ İlâhî! dedi. Bizim üzerimize mâide, yemek sofrasını indir. E .zı şükredenler sırasına koy, RAHMET kıl, ukubet kılma!
Hazret-i İsâ, ağlayıp:
— Bismillâhi Hayrür Râzıkîn! diye hayırlı rızıklar veren Allahın bu dilekte bulununca gökten bir şeyin indiğini gördü. İçinde pişmiş balık vardı. O şeyin başı ucunda tuz ve kuyruğu ucunda da sirke vardı. Ayrıca da sofra ile birlikte beş de çanak gelmişti. Birisinde zeytin, birisinde bal ve birisinde de yağ, birinde peynir, birinde de suru üzüm vardı.
Şem’un bu sofrayı görünce:
— Yâ Ruhallah, dedi. Bu dünya nimeti midir, yoksa ki Ahiret nimeti midir?
Hazret-i İsâ:
— İkisinden de değildir! dedi. Ancak, Hak Celle ve Alâ’nın kudretindendir. Şimdi yarattı. Yeyin, Allah’a şükredin. Şimdi bu gerektir. Allah da daha ziyade etsin! dedi.
Havariyyûn:
— Yâ Ruhallah! (Ey Allah’ın Ruhu!) dileriz balık diri ola! dediler. Hazret-i İsâ:
— Ey balık! Allah’ın izni ile diril! dedi. Balık dirildi. Ondan sonra isâ (A.S.) dua etti. Balık yine önceki gibi cansız oldu, öldü.
O sofra onlara her gün iner, dururdu. Hattâ baylar, zenginler de o sofradan yemeğe başladılar. Sofra sonra yine gök’e giderdi.
İsrâiloğullarından birkaçı yine de âsi oldular. Hak Celle ve Alâ Hazretleri bunların yüzünü maymun ve domuz yüzüne benzetti. Üç gün öyle kaldılar. Bu âsilerin sayıları üç yüz otuz kişi idi.
Kâ’bul Ahbar der ki: — Havariyyûn, Hazret-i İsâ’ya:
— Yâ Ruhallah! dediler. Bizden sonra da ümmet gelir mi?
Hazret-i İsâ:
— Evet! AHMED ÜMMETİ gelecektir. Onlar ulemâ, hükemâ ve evliyadır ki bilginler içinde herbiri bir peygamber gibidir. O peygamberin adı AHMED’dir. Hamd’ı çoktur. Gerçi, öteki peygamberlerin de Allah’a hamd’ı çoktur. Amma MUHAMMED MUSTAFA’nınki onlardan artıktır, fazladır. Bu sebepten Hak Teâlâ O’na AHMED dedi.