Ebu Hureyre (radıyallâhu anh)’dan rivâyet edilmiştir:
“Bir kimse:
– ‘Ey Allah’ın Rasulü! Benim bazı akrabalarım var ki; ben onlarla akrabalık bağımı sürdürmeye çalışıyorum, onlar benimle akrabalık bağlarını kesip koparıyorlar. Ben onlara iyi davranıyorum, onlar bana kötülük yapıyorlar. Ben onlara karşı hoşgörülü davranıyorum, onlar bana cahilce davranıyorlar’ dedi. Bunun üzerine Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem):
– ‘Eğer sen gerçekten söylediğin gibiysen, sen onlara ancak (ileride onları yakacak olan) sıcak bir kül yedirmektesin. Sen bu hal üzere devam ettiğin müddetçe onlara karşı Allah’ın yardımı seninle beraber olacaktır’ buyurdu.”
(Akraba Bağı (=Sıla-i rahim): İster mirastaki akrabaları olsun, ister mirasta- akrabaları olmasın, kişi ile soyu arasındaki her bağdır.
Kadı İyâz der ki: “Hiç kuşkusuz, akrabalık bağı, farzdır. Bu bağı koparmak, büyük günahtır. Bununla birlikte akrabalık bağının dereceleri vardır. En alt derecesi, selamı ve konuşmayı terk etmektir. Bu bağın ölçüsü; selam vermek bile olsa, konuşmaktır. Akrabalık bağının kimlere farz olduğu, yapabilme ve ihtiyacın durumuna göre farklılık gösterir. Dolayısıyla akrabalık bağı; bazılarına göre, farz ve bazılarına göre ise müstehabtır. Buna göre sıla-i rahmin bir kısmı meydana gelse, fakat akrabalık bağının maksadı oluşmamış olsa, buna, akrabalık bağını kesmek denilmez.”)