Berâ’ (radıyallâhu anh)’dan rivâyet edilmiştir:
“Dayım Ebu Bürde b. Niyâr, elinde bir sancak olduğu halde bana uğramıştı. Ona:
– ‘Nereye gidiyorsun?’ diye sordum. O da:
– ‘Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), beni; babasının ölümünden sonra onun hanımıyla evlenen bir adamın boynunu vurup başını kendisine getirmem için görevlendirdi’ dedi.”
Babasının karısıyla, yâni üvey annesiyle evlenen adamın boynunu vurmak üzere Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) tarafından görevlendirilen ve Berâ’nın dayısı olduğu belirtilen zâtın ismi râvi Hüşeym’e göre Hâris b. Amr’ dır. Tirmizî ise bu zâtın Ebu Bürde b. Niyâr olduğunu belirtmiştir. Bu ihtilâflara rağmen Şevkâni’ye göre; bu hadisin çok senedleri vardır. Bu senedlerin bir kısmının râvileri sahih hadislerin râvileridir.
Câhiliyet devrindeki insanlar ölen babalarının mallarına mirasçı oldukları gibi onların karılarını yâni kendi üvey analarını nikâhlamayı da meşru bir hak kabul ederlerdi. Bunu da bir çeşit miras telâkki ederlerdi. Câhiliyet devri insanları, baba ölümünden sonra onun karısıyla evlenmeyi miras gibi meşru bir hak telâkki ettikleri için Yüce Allah bunu özel bir hükümle yasaklayarak: “Babalarınızın evlendikleri kadınlarla evlenmeyin”