Nurun ala nur doğuyordu. Doğar doğmaz başını secdeye koydu. Şehadet parmağını kaldırdı. Hz. Amine anlatmaya devam ediyordu. Evet başını secdeye koydu. Mübarek şehadet parmağını kaldırdı. Gökten beyaz bir bulut indi. O’nu kuşattı.
Bir ses duydum. “Onu mağribden maşrıka kadar her yeri, gezdirin. Cümle alem O nu ismiyle cismiyle, sıfatıyla, nuruyla görsün. O’nun isminin mahi olduğunu Allah’ü Teala’nm O’nunla şirki ortadan kaldırdığını görsünler. ”diyordu.
Ve o bulut ortadan kayboldu.Muhammed’imi benden alıp götürdüler.Daha sonra geri getirdiler. Beyaz yünlü bir kumaş içinde sarılı gördüm. O sırada üç kişi geldi. Birinin elinde gümüşten ibrik, birinin elinde zümrütten leğen, birinini elinde ipekten kumaş vardı. İbrikten misk damlıyordu.Mübarek oğlumu leğene koydular. Mübarek başını, vücudunu yıkayıp ipeğe sardılar. Mübarek başına güzel koku sürdüler. Mübarek gözlerine sürme çektiler ve gözden kayboldular.
Bir Şiir
Alemlere nur geldi
Rehberi gönül geldi
Arzı zulum kaplarken
Gökten bir rahmet indi.
Hoş geldin, hoş geldin
Muhammed-ül eminim
Şerefli peygamberim
Güner Kılıç