– Vediayı sahibi ne zaman isterse -imkan dahilinde oldukça- koruyanın iade etmesi gerekir. Aksi halde bedelini ödemesi (tazmin) gerekir. Sahibi vediayı isteğinde, koruyan “sen bana vedia vermedin” deyip, sonra da “kayboldu” dese mal emanet olmaktan çıktığı için tazmin etmesi (ödemesi) gerekir. Ama eğer “vedianın benim yanımda bir değer ifade etmez” dese, sonradan “kayboldu” dese sözü kabul edilir. Bu hususlarda ittifak vardır.
– Vediayı koruyacak olan kimse onu evinde çoluk çocuğuna bıraksa:
Ebu Hanife, Malik ve Ahmed b. Hanbel’e göre vediayı bıraktığı kimse bakımını üstlendiği bir kimse ise -isterse vediayı ona bir özür (mazeret) olmaksızın bırakmış olsun- tazminat ödemesi gerekmez.
Şafiî’ye göre kendisi dışında birisine mazeretsiz verirse tazminat gerekir.
Iconic One Theme | Powered by Wordpress