Hz. Fatıma’nın Düğün Yemeği

HZ. ALİ, FATIMA’YA MEHİR İÇİN iki devesini verecek ve vermeden önce de develerle izhir otu toplayıp satacaktı.
İzhir otu güzel kokulu bir ottu. Asırları kokusuyla kuşatacak bir evliliğin ilk başında güzel kokulu bu otu toplayıp, satıp mehrini verecekti Hz. Ali. Lâkin olmamıştı. Develer ölmüştü. Hz. Ali’nin evlilik için mehir hayalleri de başka şekilde gerçekleşmişti. Develerin ölümüne Peygamberimiz de üzülmüş, Hz. Ali’ye zırhını hatırlatmıştı. Satılan zırh hem mehir, hem de düğün yemeği için sarf edilmişti.
Peygamberimiz Fatıma’nın düğün yemeğini bizzat kendi eliyle yaptı. O güne kadar yapılmamış bir çeşit tatlıydı bu.
Yemek, hurma, tereyağı ve yoğurttan oluşuyordu. Peygamberimiz tereyağı ile hurmayı bir saate yakın yoğurdu. Bundan sonra süzme yoğurtla bu karışımı karıştırdı.
Hars dendi bu yemeğin ismine. Hars tarla sürme ve kültür anlamına gelmekteydi. Sanki bu yemekle, bu evliliğin ekini yapıldı, onun kültürü verildi.
Bu yemeğe tüm ashap davet edildi. Bu yemekten Hz. Fatıma’ya da ayrıldı ve odasına gönderildi.
Peygamberimiz eşlerine de birer kâse gönderdi ve yanlarına gelen herkese yedirmelerini tavsiye etti.
Herkes yedi. Yemek, bereketle katlandı.
Böyle bereketli nesiller meydana getirecek bir evliğin yemeğinde, böyle bir bereketin olması gerekirdi.
Peygamberimiz, düğün yemeğinin yapılması da dahil kızının düğününün her safhasında bulundu.
Belki babaların, bu niyetle kızlarının düğünlerinde yapacakları bu tatlı, Peygamberimize bağlığın bir sırrı olacak. Ona bağlılıkla başlayan bir evlilikte mutlulukla tatlı neticeler verecektir.
Belki de bu davranış başka boyutlardan evlilik için dilenen rahmetin baba eliyle çalınması olacaktır. Belki de evlilik tarlasının hars yemeği ile sürülmesi olacaktır.
O, Allah’ın iyilik eden, nimet veren Hafi ismi ile kendi elleriyle çocukları için yemek yapan bir Babaydı (a.s.m.)…