Çocuk her şeyi bilen değildir.
Her şeyi en iyi yapan da değildir.
Azdan çoğa doğru giden bir bilgi repertuarına erişme çabasındadır çocuk.
Öğrenebilmek için hata yapmaktan başka çaresi yoktur.
Tekrar tekrar yaparak hatalarını azaltır ve böylece gelişim süreci tamamlanır.
Çocuğu yaptığı hatayla yüzleştirmek onun kendini değersiz, yetersiz ve suçlu hissetmesine yol açar.
Çocuğun hata yapmasından daha doğal bir şey yoktur.
Ebeveynlik çocuğun hatalarını yüzüne vurmak değildir.
Hata yapan çocuğunun nerelerde eksik olduğunu gözlemleyerek o hatanın giderilmesi için fark ettirmeden destek vermektir.