Abdullah b. Ebû Evfâ (radıyallâhu ‘anh) anlatıyor: “Bir arefe akşamı Resûlullah (sallallâhu ‘aleyhi ve sellem) ile birlikte oturuyorduk. 0 sırada Resûlullah (sallallâhı ‘aleyhi ve sellem) buyurdu ki:
– Akrabalarından ilgi alâkasını kesmiş (küsmüş) olarak akşamlayan bir varsa bizimle birlikte oturmasın; kalksın gitsin, buyurdu.
Kimse kalkmadı, ancak sohbet halkasının en sonunda bulunan bir adan kalkıp gitti. Aradan bir zaman geçtikten sonra tekrar geldi. Resûlullah (saiiailâhı ‘aleyhi ve sellem) adama sordu:
– Ne oldu? Sohbet halkasından kimse çıkmazken sen niye gittin? dedi. Adan Resûlullah’a şöyle cevap verdi:
– Ey Allah’ın Peygamberi! Sizin uyarınızı işitir işitmez teyzemin yanma gi tim. O bana dargındı. Gelip gitmez olmuştu. Beni görünce,
– Seni buraya getiren nedir? Sen böyle yapmazdın, dedi. Ben de ona sizin anlattıklarınızı aktardım. Bunun üzerine birbirimizden özür diledik, Allah için birbirimize dua ettik ve barıştık.
Adam konuşmasını bitirince Resûlullah (sallallâhu ‘aleyhi ve sellem),
– Güzel bir davranışta bulunmuşsun. Şimdi otur, dedi.
Sonra sahabelere hitaben şöyle buyurdu:
– Şunu iyi biliniz ki, akrabaları birbirine küskün olduğu bir topluma Allah’ın rahmeti inmez.”
Resûlullah (saiiailâhu ‘aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
“Akraba ziyareti kadar sevabı acelece verilen bir iyilik yoktur. Allah’ın ahi- rette ayırdığı azapla beraber dünyada sahibini acele olarak cezalandıracağı iki günah vardır: Azgınlık ve akraba ile ilgiyi kesmek.”
Anlatılan bu haber gösterir ki, kişinin akrabalarından alakasını kesmesi büyük günahlardandır. Bu davranış o kimseye ilahi rahmetin ulaşmasına mani olur. Öyleyse bir an evvel tövbe etmeli ve akrabaları ziyaret edip onların gönlünü almalıdır. Peygamber Efendimizin de ifade ettiği gibi akraba ziyareti, kişiyi Allah’ın rahmetine yaklaştırır, ilahi rahmeti çeker ve onu cehennem azabından uzaklaştırır.