Vakıf kelimesi, sözlükte; hapsetmek anlamındadır. Bundan dolayı mahşerde insanların hesap vermeleri için hapsedildikleri yere “Mevkif” denilmiştir. Çoğulu, “Evkâf’tır. Terim olarak ise; bir mülkün menfaatini insanlara tahsis edip aslını Allah’ın mülkü hükmünde olmak üzere, mülk edinme yada edindirmeden alıkoymaktır.
Vakfedilen malın; alışverişe, hibeye ve mirasa konu olamayacağı hususunda ittifak vardır. Çünkü vakıfta asıl olan, belli bir süreyle sınırlandırılmanın olmamasıdır.
Mülkünün bir kısmını yada tamamını vakfetmek isteyen kişi; vakfedeceği şeyin mahiyetini, ne için vakfettiğini ve nasıl kullanılması gerektiğini kesinlikle beyan etmelidir.
Esasen vakıf olayı; yüce Allah’a iman ve hesap gününe hazırlanma şuuruyla yakından alakalıdır. Çünkü Kur’an’da; “Siz sevdiğiniz şeylerden Allah yolunda harcayıncaya kadar asla iyiliğe ermiş olamazsınız. Her ne infak ederseniz, şüphesiz Allah onu bilir’’