Abdullah bin Abbas’tan -Allah ondan razı olsun-, O Ammar’dan, onun şöyle dediği rivayet edilmiştir: ben teyemmüm ayeti nazil olduğunda Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem ile birlikteydim. Ellerimizi yüz için yere bir defa vurduk, sonra yine ellerimizi dirseklere kadar eller için bir defa daha vurduk ve onların hem dış hem iç taraflarını sıvazladık. (Buhari, Teyemüm 4. Müslim, Hayz 110-113. Ebu Davud, Taharet 121)
İbn Abdurrahman bin Ebza’nın babasından rivayet ettiğine göre bir adam Hz. Ömer -Allah ondan razı olsun- yanına giderek şöyle demişti: “Ben bir yolculukta iken cünüp oldum fakat su bulamadım.”
Bunun üzerine Ömer -Allah ondan razı olsun- “Namaz kılma” deyince Ammar şöyle dedi: “Ey müminlerin emiri hatırlamıyor musun? Ben ve sen bir seriyyede idik ikimizde cünüp olduk ama su bulamadık. Sen namaz kılmamıştın bense toprak üzerinde yuvarlanmıştım. Sonra Peygamber sallallahu aleyhi vesellem’in yanma vardık, ona olanı haber verince o, bana hitaben: “Sana şu kadarı yeterdi” dedi ve ellerini yere vurdu, sonra onlara üfledi elleriyle yüzünü ve kollarını mesh etti. (Buhari, Teyemmüm 8. Müslim, Hayz 110. Ebu Davud, Taharet 121.)