İki veli, kendi aralarında, çocuklarımızı birbirleriyle evlendirelim, ilettiklerinde bu söz geçerli midir?
Söz verme, vaatleşme (muvaade) ayrı bir şey, evlendirme akdi ayrı bir şeydir. Velinin, küçük çocuğunu ona sormadan evlendirme isi vardır. Böyle küçük bir çocuğu evlendiren veli, eğer çocuğun babası ya da dedesi ise, artık o çocuğun büyüyünce o nikâhı kabul etmemesi, kısaca muhayyerliği de sözkonusu değildir. Evlendirenler başkaları ise, çocuklar büyüyünce muhayyer olurlar, istemezlerse bu evliliği kabul etmezler. Ama dediğimiz gibi, söz vermek, evlendirmek demek değildir. Nikâhın kendisine has şartlan ve söz vardır. “Kızımı oğluna vereceğim… Tamam, ben de alacağım”demek nikâh değil, vaatleşmedir. Sözünden dönmek her ne kadar çirkin davranış ise de, hukuken bu bağlayıcı değildir. Yani o zaman öyle demiştim ama, şu anda o filerimden caydım, derse, hiçbirşey gerekmez ve o ana kadar da çocuklar nikâhlı olmuş olmazlar. Ancak ozellikle günümüz şartlarında bu kabil bir davranış, İslamca övulecek hoş görülecek bir davranış olmaz. Evlenme yaşının beklenmesi tarafların rızalarının alınması tavsiye olunur. Aksi halde büyük mağduriyetler söz konusu olabilir.