Ebu’l-Hüzeyl’in oğlundan rivayet edildiğine göre şöyle anlatmıştır:
Abdullah (ibni Mes’ûd) bir hastayı ziyaret etti ve yanında arkadaşlarından bir adam vardı. Abdullah eve girince, arkadaşı (lüzumsuz olarak öteye beriye) bakmaya başladı. Bunun üzerine Abdullah ona: “Vallahi, iki gözün oyulaydı, senin için daha hayırlı olurdu.” dedi.
Açıklama:
“Bir kardeşinin veya arkadaşının evine girdiğinde, evini sana açıp oturttuğunda veya seni misafir edip yatırdığında köşeyi bucağı teftiş edercesine gözlerinle her tarafı tarayıp süzme.
Doğru olanı yap ve orada oturduğun veya yatmak için kaldığın sürece gözlerine hâkim ol ve sadece ihtiyacın olan şeye ihtiyacın kadar bak.”
Dikkat çekilen bu kusur, günümüzde üzerinde titizlikle durulması gereken bir kusurdur. Eve gelen misafirlerin gözlerinin kenar ve köşelerde dolaşması, meraklı bakışlarla çevreyi taraması, evde ayıp ve kusur araması çirkin bir davranıştır. Ev sahibini son derece tedirgin eder. Evini açıp misafir ettiği insanlara verdiği değer, birden kalpten silinip yok olur. Onun yerini huzursuzluk ve tedirginlik alır…
Bu tür kusurlar yapılıyor mu? Evet, ne yazık ki yapılıyor. Özellikle de aileyi yakından tanıma, gelinliğe aday olarak görülen bir kız hakkında bilgi elde edilmek istenildiğinde veya onu istemeye gidişlerde… Duvarların köşelerinde örümcek ağı var mı, halı kenarlarında, koltuk arkalarında, pencere pervazlarında, raflarda toz var mı, pencere camlarında yağmur izleri görülüyor mu? Ve daha niceleri…
Böyle bir tanıma gerek ve doğru, bilgi ve kanaat edinme olamaz. İslâm ahlâkına da uygun değildir. Sebep ve gerekçe ne olursa olsun misafir olunan bir evin mahrem sayılacak yerlerine, ev sahibinin razı olmayacağı kısımlarına bakmak doğru değildir. Bu bakışlarla bilgi toplamak da hem yanlıştır, hem de yanıltıcıdır.