1. Dinen misafir(seferi) kime denir?
Dinen misafir; bulunduğu yerden en az doksan kilometre mesafeye, on beş günden az kalma niyetiyle yolculuk yapar kişiye denir. Böyle bir kişi yolculuk esnasında da misafir sayılı ve bu kişi ibadetlerinde ayrı hükümlere tabidir. Misafir olmayan kimseye ise “mukim” denir.
Şafiî Mezhebine göre seferilik süresi, dört günden az olanıdır. Bir yerde dört gün veya daha fazla kalmaya niyet eden kimse, seferî olmaktan çıkar. Dört günden daha az kalmaya niyet edip de herhangi bir sebepten dolayı süreyi uzatan kimse tam dört gün veya daha fazla kalmaya niyet etmedikçe o yeni kaldığı bütün günlerde seferi sayılır. Şafiî Mezhebine göre meşru olmayan bir yolculuğa çıkan kimseler, dini yönden seferi sayılabilecek bir uzaklığa gitseler bile, sefer konusundali kolaylıktan faydalanamazlar. Ayrıca, nereye gideceği belli olmayan bir kimse de ne kadar dolaşırsa dolaşsın seferi sayılmaz.
2. Misafirlikte geçen “vatan” kavramından anlaşılan nedir?
Misafirlikle ilgili hükümleri iyi anlamak için, bir insan; oturduğu yer anlamına gelen vatan kavramını iyi anlaması gerekir.
Vatan üç çeşittir:
1. Vatan-ı aslî: Asıl yurt; bir kimsenin doğduğu veya evlendiği yahut da geçimini sağlamak için göçüp yerleştiği yer demektir. Kişi burada misafir sayılmaz.
2.Vatan-ı ikame: Bir insanın yerleşmek maksadı, olmadan bir yerde on beş gün veya daha fazla bir süre geçici olarak kalmaya niyet ettiği bir yer demektir. Kişi burada da misafir sayılmaz.
3.Vatan-ı sükna: kişinin on beş günden az kalmaya niyet ettiği yerdir. Bu niyetle doksan kilometre uzağa giden kimse seferi (misafir) sayılır.