“Ancak sabredenlere ecirleri hesapsız verilir. ”
Ebû Musa radıyallâhu anh’dan, Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem şöyle buyurdu: “İşittiği eziyet verici söze karşı Allah’tan daha çok sabreden bir kimse yahut bir şey yoktur. Onlar onun evladı olduğunu ileri sürüyorlar. Hâlbuki o, onlara sıhhat ve rızık verip duruyor.”
« Abdullah dedi ki: “Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem yapageldiği paylaştırmalardan birisi gibi bir paylaştırma yaptı. Ensardan bir adam: Allah’a yemin ederim, şüphesiz ki bu, kendisiyle Allah’ın rızasının gözetilmediği bir paylaştırmadır, dedi. Ben de: Ama and olsun Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem’e (bunu) söyleyeceğim deyip onun huzuruna gittim. Ashabı arasında bulunuyordu. Gizlice ona söyledim. Bu, Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem’e ağır geldi, yüzü değişti ve kızdı. Öyle ki keşke ona haber vermeseydim diye arzu ettim.
Daha sonra: Gerçekten Musa’ya bundan daha fazla eziyet edilmişti, ama o sabretti, buyurdu.”
Açıklama:
“Eziyete sabretmek”. Yani sözlü yahut fiilî eziyete karşılık vermekten kendisini alıkoymak. Bu, bazen hilm için de söylenir.
Yüce Allah’ın: “Ancak sabredenlere ecirleri hesapsız verilir. ” buyruğu ile ilgili olarak kimi ilim ehli şöyle demiştir: Eziyetlere karşı sabretmek nefsin cihadıdır. Şanı yüce Allah, nefisleri, kendisine yapılan ve hakkında söylenen şeylerden acı çekmek özelliğine sahip olarak yaratmıştır. Bundan dolayı onların ganimetleri paylaştırmakta Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem’in haksızlık yaptığını söylemeleri ona ağır gelmiştir. Fakat o bu sözü söyleyene hilm ile mukabele ederek sabretmiştir. Çünkü sabredenlerin sevabının pek büyük olduğunu ve Allah’ın hesapsız olarak sabredene ecrini vereceğini biliyordu. Sabreden kişinin ecri, infak edenden daha fazladır. Çünkü infak edenin elde edeceği hasene yedi yüz kata kadar yükseltilir. Bir hasene ise aslı itibariyle on kat fazlasıyla mükâfatlandırılır. Bununla birlikte yüce Allah dilediğine daha fazlasını da verir.