Çocuk için bir an’ı güzel kılan şey o an’ın birlikte yaşanmış olmasıdır…
O an ı yaşamaya sürüklenmiş olması değil.
Çocukla yapılacak bir şeye karar verirken, çocuk da yapılacak işte söz sahibi olmak ister…
Yapmak zorunda bırakılmak değil, karar alma sürecine katılmak ister.
Başkasının götürdüğü bir yere değil, kendi seçtiği yere gitmek ister.
İnsan ancak kendinin de pay sahibi olduğu işi yaptığında yapılan işi hisseder…
Kişi kendinin pay sahibi olmadığı kararlara karşı içten değildir…
Almadığı kararın duygularını yaşayamaz.
Çocukla birlikte yaşama becerisi elde etmek isteyen yetişkin, çocuğuyla birlikte karar almayı bir yetenek haline getirmelidir…