Bu âyet, Nisâ sûresi’nin 112. âyetini hatırlatmaktadır. Allah Teâlâ şöyle buyuruyor: “Kim, kasıtlı veya kasıtsız bir günah işler ve sonra onu bir suçsuzun üzerine atarsa, muhakkak ki büyük bir iftira ve apaçık bir günah yüklenmiş olur. ”
Bu iki âyetin ortaya koyduğu olaylar arasındaki bütün fark, birincisinde mü’min erkek ve kadınlar işlemedikleri bir suçtan dolayı sözlü veya fiilî olaraP eziyete tâbî tutulurlarken, İkincisinde ise, birileri kendi işledikleri suçu başkalarının üzerine atmak suretiyle o insanlara eziyet etmektedirler. Ancak her iki halde de bu işin fâilleri, büyük bir iftirâ ve günah yüklenmiş olmakta birleşmektedir.
Bu hallerden hangisi ile olursa olsun müslümanlara haketmedikleri bir şeyle eziyet etmek, onları üzmek sonuçta büyük bir vebâlin altına girmek demektir.
Bu büyük iftirâ ve günah yükünün altına girmemek için müslümanlara hiçbir şekilde eziyet etmemek, onları üzmemek gerekmektedir.