Ebû Hureyre radıyallâhu anh’dan rivayet edildiğine göre o, Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem’i şöyle buyururken dinlemiştir:
“Kul, iyice düşünüp taşınmadan bir söz söyleyiverir de bu yüzden cehennemin, doğu ile batı arasından daha uzak bir yerine düşer gider”.
Yine Ebû Hureyre radıyallâhu anh’dan rivayet edildiğine göre Nebî salallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Kul, Allah’ın hoşnut olduğu bir sözü önemsemeksizin söyleyiverir de Allah onun derecesini yüceltir. Yine bir kul Allah’ın gazabını gerektiren bir sözü hiç önemsemeksizin söyleyiverir de Allah onu bu sözü sebebiyle cehennemin dibine atar.”
Aşağıdaki hadis ile birlikte açıklanacaktır.
Ebû Abdurrahman Bilâl İbni’l-Hâris el-Müzenî radıyallâhu anh’dan rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem şöyle buyurdu:
“Kul, Allah’ın hoşnut olduğu bir sözü söyler, fakat onunla Allah’ın rızâsını kazanacağı hiç aklına gelmez. Hâlbuki Allah, o söz sebebiyle, kendisine kavuştuğu kıyamet gününe kadar o kimseden hoşnut olur.
Yine bir kul da Allah’ın gazabını gerektiren bir söz söyler fakat o sözün kendisini Allah’ın gazabına çarptıracağını düşünmez. Oysa Allah, o kimseye o kötü söz sebebiyle kendisine kavuşacağı kıyamet gününe kadar gazap eder.”
Açıklama:
Bu üç hadis, birbirine oldukça yakın manalar ifade etmekte olup dikkatsizce veya önemsenmeden söyleniverecek bir kaç kelimelik bir sözün, aslında Allah katında çok büyük neticelere vesile olacağını açıkça ortaya koymaktadır. Bu bir anlamda, sonuçları itibariyle “küçük söz veya basit kelime” olmadığını göstermektedir. Dili korumanın asıl lüzumu da buradan ileri gelmektedir.