Tâcil Kıssas’ta yazılıdır ki:
— Vakta ki Ebû Bekir (Allah ondan razı olsun) o şerbetten içince gözünden bir perde kaldırıldı. Mağaranın bir yönünün yarıldığını gördü. Orada bir deniz vardı. Denizin üstünde bir gemi, ve geminin içinde bir genç adam ve denizin öte yanında bir bahçe bulunuyordu. O genç dedi ki:
— Ey Ebû Bekir! Gönlün gam duymasın. İçine elem el uzatmasın. Eğer dilersen seni bu gemi ile bir kıyıya ileteyim. O bahçede Hak Teâlâ’nın İlâhî sanatına şahit ol!
Ebû Bekir Hazretleri o kişiye şu cevabı verdi:
— Benim bağım ve bahçem Allah’ın Resulü (S.A.V.)’in güzel yüzüdür.
Ebû Bekir (Allah ondan razı olsun) bu hale şahit olup kendine geldikten sonra Hazret-i Muhammed (S.A.V.):
— O gördüğün rüyayı sen mi anlatırsın yoksa ben mi anlatayım? dedi. Ebû Bekir de:
— Onu güzel sözlerinizden işitmek hoştur! diye cevap verdi. Hazret-i Muhammed (S.A.V.) de şöyle buyurdu:
— O deniz Kevserdir. O gemi de sevgi ve muhabbettir. O genç kişi, Cennet kapıcısı Rıdvandır. O bahçe Cennet’tir. Eğer dilersen seni bu mağaradan Cennet’e iletirler. Hem de tıpkı İdris Peygamberi ilettikleri gibi!
Bir rivayete göre, Resulullah (S.A.V.) Hazretleri şöyle buyurmuştur:
— O pencereyi Cennet’e açtılar. Eğer kâfirler bize kastederse bu gemiye binip o denizden geçerek Cennet’e gireriz.