Tâcil Kısas kitabında bu yolda acâip bir nakil, bir hikâye vardır. Hazreti Ebû Bekir o mağara bucağında yılan zehirinin elemini çekip hiç de acı duymamıştı. Belki gönül ferahlığı duymuştu. O zaman ona Hazret-i Hak Celle Ala iki dünya değerinde bir ihsan, bir bağışta bu-lundu. Cebrail (A.S.)’ı, Muhammed (S.A.V.)’e gönderip şöyle buyurdu:
— Yâ Resûlâllah! Hak Teâlâ buyurdu ki Ebû Bekir’e benden selâm söyle. Ve şöyle söyle: «Adem (A.S.)’ı yaratmazdan 4.000 yıl önce bu taşın içinde ak inciden bir bardak yarattım. O bardağın içine Sıddık’ın yarasına şifa olacak tiryak koydum.»
O anda taş yarıldı. O bardak dışarı çıktı, içindeki kardan ak, baldan tatlı vs kokusu kâfurundan daha güzel olan şerbeti içtiği gibi yarası hemen şifa buldu:
Ey aziz! Bu rivayet için de şaşırıp kalma! Bu da ayrı gerçek bir rivayettir ki: — «Hazret-i Peygamberin mübarek ağzının tükürüğü o yarayı sağlığa erdirmişti.»
Denilmiştir ki; Allahın sevgilisi Muhammed (S.A.V.)’in ağzının suyu Kevser ırmağı suyundan daha faziletliydi.