Enes -radıyallâhu anh-’dan, demiştir ki; “Nebi -sallallâhu aleyhi vesellem- helâya gireceği vakit yüzüğünü (çıkarır) bir yere koyardı.”(345)
Açıklama:
1. İhtiyaç gidermek isteyen kimsenin üzerinde, Allah’ın isimlerinden biri veya Peygamber ve melek ismi yazılı bulunan bir eşya bulunursa, helâya girerken onu çıkarması gerekir. Bu, Hanefîlerin, Malikîlerin, Şafiîlerin ve Hanbelîlerin görüşüdür. Ancak çıkardığı zaman o eşyanın kaybolacağından korkan kimse çıkarmayabilir.
2. Şayet bu eşya üzerinde Kur’an-ı Kerim’den bir tam ayet veya ayetten bir kısım bulunursa, onunla helâya girmek ve kazayı hacette bulunmak haramdır. Ancak kaybolma korkusu olduğunda veya bu ayet muska halinde üzerine dikili olduğunda bu sakınca ortadan kalkar. Bu durumda o ayetlerin üstü örtülerek veya cebe konularak gizlenmesi gerekir.(346)
İmam Nevevi et-Tenkih adlı eserinde şöyle demiştir:
Muhtemeldir ki bununla kastedilen yalnızca Allah ve Peygamber’ine özgü isimler olup, başkalarına da verilen ve Allah’ın ya da elçisinin kastedilmediği ‘aziz’, ‘Kerim’ , ‘Ahmed’ ’ Muhammed’gibi isimler değildir. Şayet bu isimlerle Allah ve elçisi kastediliyorsa o zaman hüküm yukarıdaki gibi olur.
Kişi üzerinde ayet veya Allah’ın adı yazılı olan şeyi-kasten de olsa- bulundurarak tuvalete oturmuş olsa bunu ya avucunun içinde kapatır veya sarığı vb. bir yere koyar. Bu müstehab olan bir edeptir. İbnu’ Salah; ‘ Keşke âlimler bunun farz olduğunu söyleselerdi.’dedi. (347)
(345) Tirmizî, libas, 17 İbn-i Mace, taharet. 11, 303
(346) Kütüb-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 10/375.
(347) Muğnil minhac. cilt: 1 sayfa: 311- 312