Bütün zikir çeşitleri ile her türlü konuşma, helada ihtiyaç giderme esnasında mekruhtur. İnsan ister binalar dahilinde, ister açıkta sahralarda bulunsun, hüküm değişmez. Ancak zaruret gereği olarak konuşulabilir. Bu hususta alimlerimizden bazısı demiştir ki, insan aksırdığı zaman bu halde iken Allah Tealâ’ya hamd getirmez, aksırana da “Yerhamukellah” demez, selâmı almaz, ezan okuyan müezzine icabet etmez (sözlerini tekrarlamaz). Selâm veren, verdiği selâmla yetinir ve helâdakinden karşılık almaya hak kazanmaz. Burada bütün sözler tenzihen mekruhtur, haram değildir. Eğer aksırır da kalbi ile Allah Tealâ’ya hamd ederse ve dilini depretmezse, bunda bir sakınca yoktur. Cima halinde de insan yine böyle davranır.
İbni Ömer’den -radıyallâhu anh- rivayet edildiğine göre demiştir ki, “Peygamber -sallallâhu aleyhi vesellem- idrarını yaparken ona bir adam tesadüf etti de selâm verdi. Peygamber onun selâmına mukabele etmedi.”
Muhacir b.Kunfüz’den -radıyallâhu anh- rivayet edildiğine göre şöyle demiştir:
“Peygamber -sallallâhu aleyhi vesellem- idrarını yaparken yanına varmış oldum da ona selâm verdim, abdest alıncaya kadar benim selâmıma mukabele etmedi. Sonra benden özür dileyerek şöyle buyurdu:
O durumda Allah’ın adını anmayı hoş görmedim, ancak taharet veya temizlik halinde söylenmesini istedim,.”