Nihayet o da ölüm şerbetini içeceği günlerin yaklaştığını anladı.Kardeşlerini çağırdı. Onlara:
— Ey kardeşlerim! dedi. İşte ben de ölmek, Hakka kavuşmak üzereyim. Allah, sizi bir gün mutlaka bu ülkeden çıkaracak ve İbrahim’in, İshak’ın ve Yakub’un yattığı diyara götürecektir. Siz de buradan mutlaka benim de kemiklerimi götürünüz! Babalarımın yanına gömersiniz! dedi.
Hz. Yusuf yavaş yavaş gözlerini kapadı. Bu dünyadan göçüp gitti.Onu Mısır geleneklerine göre yıkadılar. İçini temizlediler, kokulu otlarla tütsülediler. İlaçlayıp mumyaladılar. Sonra mermer bir tabut yapıldı. Hz. Yusuf’un nâşını bu mermerden tabuta yerleştirdiler.Büyük bir tören yapıldı. Tabut Nil nehrinin kıyısına getirildi. Suyuz içine gömüldü.
O, babasının ölümünden sonra 23 yıl daha yaşamıştı! Hz. Yusuf gerek annesinin, gerek babasının güzellikleriyle güzelleşmişti.Böyle bir güzellik insanların bir çoğunun bahtı olamamıştır.