Bu konuşma zaruret ve ihtiyaç durumunda ve şerî ölçülere uygun olmalıdır. Yumuşak ve kırıtarak konuşulmamalıdır. Çünkü Yüce Allah;
‘…Yumuşak söylemeyin ki, kalbinde hastalık bulunan kimse kötü ümide kapılmasın. Maruf/iyi sözler söyleyin. buyurmuştur.
Kadınların erkeklerle konuşmalarının caiz olduğuna şu ayetler delildir;
‘Peygamber hanımlarından bir şey istediğiniz zaman, perde arkasından isteyin.
‘Musa, Medyen suyuna varınca, orada (hayvanlarını) sulayan birçok insan buldu. Onların gerisinde de, (hayvanlarını suyun olduğu yerden) geri çeken iki kadın gördü. Onlara; “derdiniz nedir?” dedi. Şöyle cevap verdiler; “Çobanlar sulayıp çekilmeden biz (onların arasına sokulup hayvanlarımızı) sulamayız; babamız da çok yaşlıdır. Bunun üzerine Musa, onların davarlarını suladı. Sonra gölgeye çekildi ve “Rabbim! Doğrusu bana indireceğin her hayra muhtacım” dedi. Derken, o iki kadından biri utana utana yürüyerek ona geldi, “babam, dedi, bizim yerimize (hayvanları) sulamanın karşılığını ödemek için seni çağırıyor”
Bu konuda birçok hadis bulunmaktadır. Bunlardan bazıları şunlardır;
Enes radıyallâhu anh anlatıyor; ‘Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem”m rahatsızlığı ağırlaştığında bayılmaya başladı. [Babasının çektiği ızdırabı gören] Fâtıma radıyallâhu anhâ; “Vah babacığım!” dedi. Bunun üzerine Rasûlullah sallallâhu aleyhi vesellem; “baban bu günden sonra bir daha acı tatmayacaktır” buyurdu.
Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem defnolunduğu zaman Fâtıma radıyallâhu anhâ, “Ey Enes! Rasûlullah sallallâhu aleyhi vesellem’in üzerine toprak atmaya gönlünüz nasıl razı oldu?!” demiştir.