1- Niyet Etmek
Bütün ibâdetlerde olduğu gibi duâda da niyet esas bir kaidedir.
Dünyevi ve uhrevi, zahiri ve batmi her iş niyetle kaimdir. Her kelâm hamlolunduğu niyete göredir. Niyetsiz fiil, kasıtsız kavil ihmal olunan herhangi bir şey gibidir ki; hiçbir mâna ve hiçbir faide görülmez, demektir.
2- Duânın Kabul Olacağına İnanmak
Aziz Müslümanlar, duânın edeblerinden biri de, duanın kabul olacağını, Cenâb-ı Allah’tan kat’iyyetle ümid ederek buna iyice inanmaktır. Zaten: “Kabûl olunur mu, olmaz mı?”diye, kendisinde bir tereddüt bulunan kimse, tam ihlasla duâ edemez. Duâ eden kimsenin, duası kabul olunacağına tam imanı ve itikadı olması lazımdır. Nitekim Cenâb-ı Allah Kur’ân-ı Kerim’inde:
“Ved’ûhü havfen ve tame’an inne rahmetallahi kariybün minel muhsi- nin.”
“Cenâb-ı Allah’a (azabından) korkarak ve (kabûl olmasından sevab) umarak duâ ediniz. Muhakkak ki, cenâb-ı Allah’ın rahmeti, Muhsin kullarına yakındır, “buyuruyor.
3- İstiğfar Etmek
Duâ edecek kimse evvelâ sıdk u ihlâs ile tevbe ve istiğfar edip ondan sonra dua etmelidir. Ve isteyeceği her hangi bir şey’i, herhangi bir dileği ricada bulunmalıdır.
Tevbe: İnsanları günahlardan temizleyen, gâyet te’sirli İlâhi bir ilaçtır. Tevbe-istiğfar etmekle insan, günahlardan temizlenerek Cenâb-ı Allah’a el açar da duâda bulunur ve bir şey taleb ederse, hiç şüphe yok ki, Cenâb-ı Vâcibü’l-Vücud Hazretleri o kulun duâsını reddetmez, boşa çıkarmaz.