Dinimizde fetret devri ile ilgili Ayet: “Rabbin seni terk etmedi ve darılmadı.” (Duha; 3)
Dinimizde fetret devri ile ilgili Hadis: “Bir gün giderken, âniden, gökyüzünde bir ses işittim. Başımı kaldırıp baktığımda Hîra’da bana gelen Meleği (Cebrâil) yerle gök arasında bir kürsü üzerinde oturmuş gördüm. Ürpererek yere çöktüm. Evime dönüp, ‘Beni örtünüz, beni örtünüz’ dedim. Bunun üzerine Yüce Allah şu âyeti indirdi: ‘Ey elbisesine bürünen! Kalk ve insanları Allah’ın azâbından salandır. Rabbini büyük tam. Elbisem temiz tut. Azâba sebep olacak günahlardan uzak dur.’ Artık, vahiy gelmeye başladı ve ardı arası kesilmedi.” (Muddessir; 1-5)
Dinimizde fetret devri ile ilgili Hikâye: “Rabbin Sana Darılmadı!”
Resûlullah’a (sav) gelen vahiy bir müddet kesilmişti. Bunun üzerine müşriklerden bazıları, “Rabbi Muhammed’e küstü, O’nu terk etti” iddiasında bulunmuşlardı. Tebliğ görevine başladığından beri müşriklerin sert tepkileriyle karşılaşan Resûlullah, bu defa onların alaylarına muhatap oluyordu. Ancak, O bir peygamberdi ve en büyük yardımcısı ve koruyucusu da hiç şüphesiz Rabbi idi. Resûlullah’a huzur ve güven veren, içine düştüğü sıkıntıyı gideren bu vahiy, işte böyle bir zamanda nazil oldu. Vahiy Resûlullah’ı teselli ediyor ve bundan sonraki mücadelelerinde, karşılaşabileceği her türlü engelin üstesinden gelebilmesi için ona manevî güç kazandırıyordu: “Andolsun kuşluk vaktine! Sükûna vardığında geceye (ki), Rabbin seni ne terk etti ne de darıldı.”