Ebeveyn olabilmenin en zor yanı, neyin doğru neyin yanlış olduğunu bildiği halde çocukların yaptıkları hatalara müdahale etmeden onları tebessümle seyredebilmektir.
Çocuğun doğru ve yanlışa dair bilgisi sınırlıdır.
Sadece elinde tuttuğu bilgilerden yola çıkarak davranır, var oluşunu sürdürür çocuklar…
Gelişiminin doğal bir parçası olarak da hatalar yapar.
Hata yapmak, bir kusur değil, yanlış yapıldığında ne olacağına dair gerçek bir deneyimdir…
Bu deneyimden yoksun bırakılan çocuklar, hata yapmaktan korktukları gibi, doğruya nasıl erişeceklerine dair öngörülerde de sınırlı kalırlar…
Çocukluk yıllarında yapılan hatalar masumdur.
insanın bu en masum döneminde, hatalarını tebessümle karşılamak, onun yoldan çıkmasına sebep olmaz, hatalar karşısında kendisine fırsat verilmesinin “değerini” hissettirir…