Çocuğunun başarılı olmasını istemeyen ebeveyn yoktur neredeyse. Bu olağandır.
Gerçek başarı, çocuğun içten gelerek yaptığı işlerde elde ettiği başarıdır… Birilerine görünmek ve beğeni almak için sarf edilen başarı değil…
Çocuk için başarının motivasyonu annesinin, babasının, başkalarının onayını almaya dönüştüyse, bu içten gelerek elde edilen bir başarı değildir… Takdir beklentisinin oluşturduğu bir başarıdır…
Böyle bir çocuk, etrafında onu veya başarısını onaylayacak kimse olmadığında iş yapamaz hale gelir.
İçsel motivasyonun çağrısıyla harekete geçme yeteneğini kazanamamış çocuk, her ne kadar başarılı işler ortaya koysa da yaptığı işlerin motivasyonu kendisine ait değildir ve gerçek başarı bu değildir.
Ebeveyninin onayını almak için odasını derli toplu hale getirmeye çalışan çocuk, derli toplu çocuk değil, takdir edilmek için çaba harcayan çocuktur…