İnsani duyarlılığı besleyen, ona süreklilik kazandıran iki duygu utanma ve mahcubiyet duygusudur…
Utanma; kişinin özelinin, ayıbının, yanlışının, hatasının görünür hale gelmesiyle ortaya çıkan duygu durumudur…
Her insanın kendine özgün duyguları da vardır, düşünceleri de…
Kişinin mahrem alanına girilmesi onda utanma hissinin uyanmasına neden olur…
Sürekli utandırılan kişiler utanma hissini kaybederler…
Mahcubiyet, kişinin değerini düşüren olaylar ve değerini olduğundan fazla gösteren övmelerle oluşan duygu durumudur…
Aşırı övülen çocuklar bir süre sonra mahcubiyet hissini kaybederler… Aşırı yerilen çocuklar da öyle…
Doğuştan itibaren her çocukta var olan utanma ve mahcubiyet duygularının onlara dokunulmadığı sürece insan yaşamına katkısı vardır…
Utanma ve mahcubiyet duygularıyla çok oynanmış çocuklarda ya duyarsızlık ya da sahte benlik gelişir…