Ebu Hureyre (radıyallâhu anh)’dan rivâyet edildiğine göre, Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır:“Ben sizi (bana soru sormamanız hususunda) serbest bıraktığım müddetçe siz de beni bırakın/bana soru sormayın. Çünkü sizden önceki (ümmet) ler, boş yere peygamberlerine soru sormaları ve (sonra da) onlara muhalefet etmelerinden dolayı helak olmuşlardır. Buna göre ben size bir şeyi yasakladığım zaman ondan sakının. Size bir şey (yapmanızı) emrettiğim zaman ise gücünüzün yettiği kadarıyla onu yapın.”
Sahabiler, Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi vesellem)’e çok soru soruyorlardı. Hatta bir defasında Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem), bazılarının kendisini zor durumda bırakmak için soru sorduklarını hissederek gazaba gelip yüzü kıpkırmızı olmuştu. Onlara, kızgın ve öfkeli bir şekilde ne sorarlarsa cevap vereceğini söyledi. Bunun üzerine sahabiler sormaktan çekinir olmuşlardı. Bunun üzerine “çok şeyler sormayın” ayeti inmiştir. Artık bu ayetten sonra bir müddet kimse Hz. Peygamber (sallallâhu aleyhi ve sellem)’e soru soramaz olmuştu. Enes’in sözü buna işaret etmektedir.
Soru sormak yasak edildikten sonra sahabiler, çöl halkından birinin sormasını arzu etmeleri, onlara henüz bu yasağın ulaşmadığından ötürü onların mazur sayılacakları içindir.
Aklı başında biri olmasını istemeleri, böyle bir kimsenin, kendileri için lüzumlu olan şeyleri sorması içindir. Böylece herkes bundan yararlanabilecekti.
Iconic One Theme | Powered by Wordpress