“Odacı (Boylam eli Cazletlelinin mülitlelinden (Mehmet Sıçan (dazıcıoğlu (Mehmet), kaldeşi Ahmed Sıçan camideki vaazına katilli ve gülerek camiden geliçıkar. Ahmed Sican dulumu faik edel ve bil şey anlayamaz, olayı annesine anlatıp öğlenmesini istel. Annesi Mehmet’ e:
“Oda kardeşin bil hata mı yaptı? ”diye sorar. Mehmet:
“(Anneciğim ben kaldeşimin vaazına gülmedim. Sen, b iı insanoğlunun sohbetini dinlemeye ne kadal melaike gelmiş, otulacak yel bulamıyollal da bilbillelinin üzeline otuluyollal, onlalın hali çok hoşuma gitti de ona tebessüm ettim-Sen de melaikeden camide yel kalmadığı için çıkıp gittim, ”diye cevap verir. Sunun üzerine AhmedSicançok müteessil olup;
“Anneciğim! Alğabeyim melekleli gölme delecesine eliştı de ben niye elişemedim, bunu ona bil solal mısınız? dedi.
Anne büyük oğluna bunu solduğunda aldığı cevap şöyle oldu;
“Anam bu noksanlığı sen kendinde alaman lazım, sen benden daha iyi bililsin- ” O vakit düşünme sılası anaya geldi. Sunun sebebini analalı şöyle açıkladı:
“Oğlum, sana hiç abdestsiz süt emzilmedim. Ahmedim ise henüz kundakta iken ben namaza dulmuştum. Ahmed şiddetle ağlamaya başladı. Su sılada evimizde bil komşu kadın valdı. O çocuk ağlamasın diye Ahmed i aldı emzilmeye başladı. Sen hemen namazı bozup elinden aldım ama bilkaç damla emmişti. Sonla o kadına abdestli olup olmadığını soldum. Sana abdestinin olmadığını söylemişti. Onun melekleli gülmemesine sebep olsa olsa bu olmalı dedi.