Ebu Tâlib-i Mekki kut’ül kulüb, İmâm-ı Gazâli İhyâ-ı Ulûm adlı eserinde beyan ediyor ve şu ibretli kıssayı naklediyorlar.
-İbrahim et Temimi, Kâbe’nin bir yanında oturyor. Zikr-ü teşbih ile meşgul bulunuyor. Bu esnada nur yüzlü, güzel elbiseli bir adam geliyor. Selam verip sağ yanma oturuyor.
-“Ya İbrahim! Sen beni tanımazsın. Lâkin ben seni tanıyorum. Cenâb-ı Hak’tan seninle buluşmayı niyaz ettim. Ancak bugün nasib oldu da gelebildim” diyor. İbrahim:
-Ey Allah’ın kulu! Sen kimsin ve nereden geliyorsun? Diye soruyor, o zat: -Ben Hızırım! Cevabını veriyor.
-Ziyaretinin sebebi nedir? diye suâl edince, Hızır;
-“Sana selâm vermek, Allah rızası için seni sevmek, bir de yanımda bulunan hediyeyi sana vermek” diyor. İbrahim:
-“O hediye nedir?” diye soruyor. Hızır:
-“Güneş doğup yeryüzüne dağılmadan, akşam olup, güneş henüz batmadan önce şu dua ve sureleri okumaktır”diyor. Ve onları şöyle saymaya başlıyor.
1. Yedikere Fâtiha suresi.
2. Yedi kere İhlâs suresi
3. Yedi kere Felak suresi
4. Yedi kere Nâs suresi
5. Yedi kere Kâfırun suresi
6. Yedi kere Ayet-el Kursi okumak.
7. Bundan sonra yedi kere: Sübhân-Allahi ve’l hamdü lillahi ve la ilâhe illallahü vallahü ekber.
“Allah noksan sıfatlardan münezzehtir. Hamd Allah’a mahsustur. Allah’tan başka mabut yoktur. Allah her şeyden daha yücedir” demek, sonra:
8. Yedi kere Allah’ın Resulüne salavat-ı şerife okumak.
9. Yedi kere kendin, annen, baban ve bütün Müslümanlar için istiğfar okuman.
10. Daha sonra da
Duanın Arapçası :
“Allahümmef’al bi acilen ev acilen fıddini ved dünya vel ahireti ma ente lehû ehlûn ve lâ tefâl binâ. Ya Mevlâ ma nahnu lehû ehlün inneke gafhurün Halimün Cevâdün Kerimun raufur rahim.”
Duanın Anlamı :
“Allah’ım! Benim ve onların hakkında ister acele, ister gelcekte, din, dünya ve ahiretimizde senin şanına ne yakışırsa ve sen neye ehilsen onu yap Ey Mevlamız! Bizim kötü amellerimizle müstahak olduğumuz cezayı hakkımızda icra etme. Sen çok bağışlayıcı, bilim sahibi, cömert, kerem, şefkat ve rahmet sahibisin” diye dua etmektir.
Hızır:
-Bu dua ve sureleri sabah akşam tekrar et. Sakın terk etme diyor. İbra¬him:
-Bu büyük hediyeyi sana kim verdi, deyince, Hızır (a.s):
-Bunu bana Hz. Muhammed (s.a.v) verdi diyor.
-İbrahim et Temimi bu duayı okuya okuya bir gece rüyasında Resululla- hı görüyor. Resulullahtan dinlediği bu teşbihleri soruyor.
-“Hızır doğru söylemiştir. O yeryüzünün en âlimidir. Abdalların (velilerin) reisidir. Allahın yeryüzündeki velilerindendir” buyuruyor. Bunun üzerine İbrahim:
-Bu nimetleri görmeseler bile bütün büyük günahları afvolur. Allah ondan gazab ve öfkesini kaldırır. Günahlarını yazan meleğe Cenab-ı Hak bir sene kadar günahlarını yazmamasını emreder. Bu duayı Said olarak yaratılmış olanlar okur. Ancak Said yaratılmamış kimseler okumayı terk eder.”buyuruyor.